یادداشت شماره دو بیمه ای:
یادداشت شماره دو بیمه ای:
کاری از : واحد تحقیق و توسعه موسسه ارزیابی ریسک و خسارت بیمه ای ممیزان
نام محقق: محمد رضا نجفی ساروکلایی
بیمه گران بمنظور شناسائی و ارزیابی ریسک های موجود در بیمه نامه های مورد نظر برای صدور ویا صادر شده اقدام به ارزیابی ریسک مینمایند. این اقدام بدین منظور انجام میشود که میزان ریسک منتقل شده از سوی بیمه گذار به بیمه گر قابل اندازه گیری و تصمیم گیری باشد. بیمه گر بدین منظور کارشناس ارزیاب ریسک خود را انتخاب میکند. اساسا" نوع برخورد وهماهنگی ارزیابان ریسک با بیمه گران و بیمه گذاران بسیار حائز اهمیت بوده و باید مورد توجه خاص قرار گیرد چرا که بعضاء در خرید بیمه نامه توسط بیمه گذار موثر خواهد بود.
این کارشناسان وارزیابان در زمان بازدید از پروژه ها، کارخانجات و کارگاه ها، با افرادی مواجه و همکلام می گردند که به عمق اهمیت موضوع بیمه تاکنون پی نبرده اند و یا نسبت به شناسائی و ارزیابی ریسک اطلاعات زیادی ندارند و یا بدلیل عدم شناخت مباحث بیمه ای و یا خاطرات تلخ قبلی اطلاعات محدود و بسته ای را تحویل این کارشناسان و ارزیابان میدهند.
اصولا با توجه به اصل حسن نیت مابین بیمه گر و بیمه گذار، در زمان صدور بیشترین سهم اصل حسن نیت بیمه ای مربوط به بیمه گذار است که باید کلیه ریسک ها و HSE PLAN خود را به بیمه گر تحویل نماید و در زمان وقوع خسارت بیشترین سهم اصل حسن نیت مربوط به بیمه گر میباشد که در محاسبه منطقی، اصولی، درست و تسریع در پرداخت اقدامات لازم خود را بعمل آورد.
اهمیت دانائی در شناخت موضوع و مشاهده یا شناسائی ریسک های حادث شده و همچنین توانائی نگارش مواردی که منجر به ارزیابی و کنترل ریسک خواهدشد و هنر برقراری ارتباط با بیمه گذاران وهمچنین هزینه تمام شده این نوع فعالیت بقدری است که میتواند تعیین کننده در نوع همکاری بیمه گران با این کارشناسان ویا ارزیابان ریسک باشد. ظاهرا" مسئولیت این تسهیل گری با دلالان بیمه ای میباشد که این توجیهات فنی را انجام دهند (نمایندگان و یا کارگزاران) ولیکن در ایران این مسئولیت غالبا برعهده شرکتهای بیمه گر میباشد.
این موضوع و در کنار آن نوع برخورد مسئولین کارگاهی می بایستی از قبل در ذهن ارزیاب ریسک حل شده باشد و نیاز به سعه صدر مناسب از سوی ارزیاب ریسک دارد .(لزوم فرهنگ سازی برای بیمه گذاران با سابقه از سوی بیمه گر ویا نمایندگان آنها ویا کارگزاران)